پارامتر جایگاه هسته در زبان فارسی: رویکرد نظریۀ بهینگی

هدف از مقالۀ حاضر بررسی مسئلۀ جایگاه هسته در گروه های نحوی زبان فارسی در چارچوب نظریۀ بهینگی است. با استفاده از محدودیت های هم ترازی نحوی پیشنهادی گریمشاو (2002)، که در این مقاله به صورت align-left/right(x, xp)  بازنویسی می شود (مک کارتی، 2008)، سعی بر این است که مرتبه بندی منسجمی از محدودیت های مرتبطی ارائه شود که در ارتباط با جایگاه هسته نسبت به متمم آن در درون گروه های نحوی زبان فارسی، فعال و تعیین کننده هستند. با توجه به غیریکنواخت بودن جایگاه هسته در گروه های مختلف در زبان فارسی، چنین نتیجه گرفته می شود که محدودیت کلی align-left(x, xp)  که بر هسته آغازین بودن گروه های نحوی دلالت دارد، در بیشتر ساخت های نحوی این زبان، بسیار تعیین کننده است. همچنین، موارد استثنای هسته پایانی، یعنی گروه فعلی و گروه حالت نمای «را»، توسط محدودیت های خاص تری با ارزش مخالف که در مرتبۀ بالاتر قرار می گیرند، پوشش داده می شوند که به ترتیب، عبارت اند از: align-right(v, vp)و align-right(k, kp).